„To może wydarzyć się naprawdę” – wspominam „Blackout”

INFO: Ta „recenzja” rozpocznie moją serię postów dotyczących książek, które przeczytałam jakiś czas temu, a niedawno postanowiłam je sobie odświeżyć i przy okazji napisać o nich kilka słów. Jednak nie są one pisane „na świeżo”, od razu po przeczytaniu książki i moich pierwszych odczuciach.

 

Tytuł: „Blackout”
Autor: Marc Elsberg
Wydawnictwo: W.A.B.
Rok wydania: 2015

   Dzisiaj jedna z moich ulubionych powieści. Czytałam ją kilka razy i za każdym razem podoba mi się tak samo. Ale najpierw fabuła. Rozpoczynamy w Mediolanie, gdzie poznajemy Piero Manzano – bardzo zdolnego informatyka, całkiem nieźle znającego się na technikach hakowania. Jest on naszym głównym bohaterem, który już na pierwszej stronie powieści zostaje ranny w wypadku samochodowym. Nie jest to jednak zwykły wypadek spowodowany wyłączeniem świateł na drodze – to początek braku elektryczności, która z czasem rozprzestrzeni się na ogromny obszar świata, a Europa pogrąży się w ciemności. Brak prądu ciągnie za sobą brak wody, brak paliwa, brak środków do życia, brak aparatury podtrzymującej życie w szpitalach. Panuje coraz większy chaos, a ludzie posuwają się do coraz gorszych czynów w walce o przetrwanie. W tym czasie główny bohater zaczyna podejrzewać, że przyczyną awarii może być atak terrorystyczny.

      Oprócz, według mnie, ciekawej fabuły, książka ma również interesującą budowę. Nie dzieli się na rozdziały, tylko na dni. Rozpoczynamy dniem 0. – w piątek, a kończymy dnia 23. – w niedzielę. Każdego dnia mamy opisane skutki awarii w różnych miejscach. Śledzimy losy głównych bohaterów, których drogi krzyżują się i pojawiają się w wielu europejskich miastach. Aby nas nie zanudzić autor bardziej szczegółowo opisał kilka pierwszych dni, a każdy kolejny jest krótszy, tak żeby nie powtarzać ciągle tych samych skutków awarii.

     Kiedy tylko zobaczyłam ją w księgarni, od razu chciałam ją mieć, bo czułam, że mi się spodoba. Nie myliłam się. Bardzo pozytywnym zabiegiem jest to, że obserwujemy rozwój sytuacji z różnych perspektyw. To pozwala nam wyrobić sobie bardziej obiektywną opinię na temat niektórych postaci. Nie mogłabym nie wspomnieć o pięknej a zarazem bardzo smutnej scenie w szpitalu. Nie chcę nikomu zepsuć lektury, dlatego nie będę za dużo zdradzać. Powiem tylko, że czytając ją, naprawdę się wzruszyłam. Ponieważ na co dzień nie zdajemy sobie sprawy, jak ciężko by nam było gdyby zabrakło opieki medycznej i szpitali. W powieści nie brakuje też wątku romantycznego, ale jest on tak mały, że prawie niedostrzegalny.

    Okładka pasuje idealnie. Jest prosta, a jednocześnie tak świetnie oddaje treść książki. Wiem, że po raz kolejny zachwycam się nad okładką, ale nie mogłam się oprzeć, żeby o niej nie napisać.